“Connecting Time” in het MOCO Museum. (Door YH&G Art verslaggever Alberto Cañas Pérez)

Het Moco Museum in Amsterdam is een jonge instelling die jaarlijks duizenden bezoekers trekt, staat meestal bekend als thuis voor straatartiest Banksy. Maar ondanks het belang van zo'n controversieel karakter, is er een nieuwe ster in de kamers van Moco gearriveerd. Daniel Arsham (Cleveland, 1980) is nu in de stad met zijn nieuwe tentoonstelling “Connecting Time” ( te bezoeken van 18 januari  t/m  30 september 2019), in samenwerking met Galerie Perrotin en Ron Mandos Gallery. Voor deze gelegenheid heeft Arsham besloten om enkele nieuwe en nooit eerder getoonde kunstwerken voor het eerst naar Nederland te brengen, samen met enkele van zijn meesterwerken.

In een drukke persvoorvertoning gaf de kunstenaar een uitgebreide uitleg over de tentoonstelling. Zeer gepassionneerd vertelde hij over de verschillende invloeden die effect hebben gehad op zijn productie. In zijn kunstwerken heeft Arsham  een ​​fictieve archeologie weten vast te leggen om ons een buitengewone kijk te geven op de hedendaagse ruimtes en objecten, welke worden getransformeerd in een oude archeologische vindplaats. Dit is wat er gebeurt in Calcified Room (een van de nieuwe installaties ooit gezien), waar de bezoeker verbaasd wordt door een gewone woonkamer die ons doet denken aan oude steden zoals Pompeii en Herculaneum.  Kan het mogelijk zijn dat we voor een post-apocalyptische ruimte staan ​​die ontdekt kan worden in een opgraving door een futuristische beschaving? In dit geval kan Arsham ons proberen te laten beseffen hoe efemeer ons bestaan ​​is, waarbij het enige dat overblijft na onze ondergang de dagelijkse gemeenschappelijke objecten zijn.

Ter nagedachtenis aan de grote markante figuren van de kunst van XX eeuw, kunnen we in deze tentoonstelling enkele herwaarderingen van het kant-en-klare concept vinden, gepromoot door Marcel Duchamp in symbiose met de Pop Art. In de eerste kamer, bijvoorbeeld, zijn er enkele patches die aan de muren hechten met de vorm van beroemde personages uit de kindertijd en popcultuur van Arsham uit de jaren 90. Tiger, Bugs Bunny en Marvin the Martian grijpen handen om de toeschouwer te verwelkomen en hem / haar te laten verwonderen: waar ben ik? Waar is dit van gemaakt? Hoe kan ik zo geïntegreerd zijn en het gevoel hebben dat de artiest tegen me praat?

"Ik wil een aantal objecten weergeven die wereldwijd herkenbaar zijn", zegt de kunstenaar, "ik wil dat de betekenis van deze stukken in New York, Tokio of China hetzelfde is". Dus waarom geen mooie cartoons uit onze kindertijd gebruiken of wat ballen die de meesten van ons gebruikten tijdens onze schooltijd?

Door enkele elektrische apparaten op te nemen, wil Arsham ons herinneren aan de controverse die Duchamp en zijn volgelingen aan het begin van de vorige eeuw hadden uitgelokt. Met zijn selectie van laptops, camera's en telefoons, voel ik een XXI-eeuw kant-en-klaar dat ons doet nadenken over de nutteloosheid van deze objecten. Tegenwoordig zijn we meer aan hen gebonden en zijn we zelfs nog meer afhankelijk geworden van deze objecten. Zullen ze ook niet ontdekt worden in die ingebeelde opgraving die ik eerder noemde? Waarom zouden we gehechtheid aan deze objecten hebben als ze zelfs een sneller einde hebben dan wij?

. Na het werken met objecten als individuele kunstwerken, heeft Arsham besloten om zijn tentoonstelling en het bezoek van het museum te beëindigen met een van zijn bekende installaties. Oorspronkelijk voor het eerst tentoongesteld in New York in 2015, voor de kunstenaar is de installatie een soort van handtekening in zijn carrière. Met Amethyst: Ball Cavern zijn we in staat om in een grot te komen die gemaakt is door verschillende soorten bollen die een overeenkomst hebben met de natuurlijke mineralogie.

Opnieuw zien we gemeenschappelijke objecten (tennisballen en volleyballen) die zijn getransformeerd om eruit te zien als oude artefacten, naast elkaar geplakt en geïntegreerd met stukjes amethist. Op deze manier zijn we getuige van de oorsprong van de wereld. Het probeert een herinnering te creëren aan de eerste verschijning van de aarde en hoe het eruit zal zien in duizenden jaren, in een tijdperk waarin technologie en de mensheid verdwenen zijn.

Na de perspreview kan ik verzekeren dat Connecting Time een must-see tentoonstelling in Amsterdam is geworden. De toeschouwer zal niet teleurgesteld zijn en zal worden ondergedompeld in een andere dimensie waar hij dagenlang kan genieten en denken over de toekomst van de mens.

Indien u samen met Alberto Cañas Perez een privé rondleiding wilt doen in Amsterdam dan kunt u rechtstreeks contact met hem opnemen. Klik hier om zijn pagina te bezoeken.